Race Planet Delft was een van de mooiere projecten. Een virtuele tour door het hele bedrijf zoals ik die het liefst doe. Met alle beleving én alle controle.
Race Planet Delft
Race Planet Delft is, samen met Race Planet Amsterdam, een van de technisch moeilijkere, maar ook mooiere projecten die ik gedaan heb. Als je een bedrijf hebt als Race Planet dan draait het niet alleen om de ruimte, maar vooral ook om de fun die in die ruimte beleefd wordt. Om deze beleving over te brengen en tegelijkertijd de volle regie te hebben, is het personeel van Race Planet ingezet als figurant. Zo konden we een heel script schrijven waarin ik in een ideale route zoveel mogelijk kon laten zien in zo min mogelijk tijd.
Choreografie
Hoewel ik dit een veel mooier resultaat vind opleveren dan vliegen door een lege ruimte, biedt het de nodige uitdagingen. Niet alleen moet bedacht worden welke actie vertoond moet worden, maar vooral ook op welk moment in de vlucht. Voor sommige shots moet ik precies op het juiste moment op de juiste plaats zijn. Voor veel van deze shots zit ik dan ook ergens achter een balie verstopt zodat ik dichtbij genoeg ben om te kunnen roepen wanneer iemand in actie moet komen.
Geluid
Een heel belangrijk, maar ook erg lastig onderdeel, van dit project was het geluid. Voor de meeste projecten kan ik gewoon rechten vrije muziek onder de beelden plaatsen. In deze was het voor het overbrengen van de beleving echter minstens zo belangrijk om de daadwerkelijke geluiden van de omgeving te laten horen. Het vervelende echter van drones is dat je de geluidsopnames niet kunt gebruiken door het geluid van de drone zelf. De meeste drones beschikken dan ook niet over een microfoon. Voor deze opnames gebruikte ik grotendeels een GoPro als hoofdcamera. Die heeft wel een microfoon, maar zoals gezegd, aan die geluiden heb ik dus niet veel. Tenzij ik een drone race film.
Voor deze opnames moest ik alle geluiden apart opnemen en achteraf monteren onder de beelden. Dat is een enorme klus omdat de timing zeer nauw luistert. Als je het verkeerd doet dan lijkt het een slecht gesynchroniseerde kungfu film uit de 70-er jaren. Voor het race gedeelte heb ik een van de coureurs mijn gopro meegegeven en gevraagd daar wat rondjes mee te rijden voor het geluid.
Racen
Het leukste onderdeel van de opdracht was natuurlijk het racen zelf. Omdat ik echter geen racer ben was het nog behoorlijk moeilijk om de karts bij te houden. Vooral omdat ik de baan moest leren kennen zodat ik wist waar ik kon afsnijden voor toffe shots. Bij de eerste pogingen daartoe wist ik letterlijk niet meer waar de karts gebleven waren.
De grootste uitdaging was niet de snelheid, maar het gebrek aan ruimte om te vliegen. De baan is op de meeste plekken zeer laag. Ik kan dus niet op elk moment omhoog vliegen om iets te ontwijken. Er hangen ook veel objecten aan donkere kabels boven de baan. Het moeilijkste was dan ook om aandacht te houden voor de karts en tegelijkertijd uit mijn ooghoeken de baan te verkennen voor gevaar. Uiteindelijk zijn de opnames gelukt met nul crashes en dat verbaasde me om eerlijk te zijn.